رکورد بیشترین ساعت کار در ایران

به گزارش پایگاه خبری بانک مسکن- هیبنا، نتایج این بررسی نشان دهنده بالا بودن ساعت کار هفتگی در ایران نسبت به کشورهای پیشرفته است. مقایسه ساعت کار هفتگی در ایران با کشورهای پیشرفته نشان می دهد رکورد بیشترین ساعت کار متعلق به کشورمان است.

یک بحث مهم در زمینه مطالعات بازار کار، تعادل بین کار و زندگی است. مدیریت زمان و دوری از ساعت کار غیرمتعارف، اصولی است که در صورت غفلت می‌تواند پیامدهای نامطلوبی را برای زندگی فردی و به‌ تبع آن، زندگی اجتماعی داشته باشند. ساعت کار طولانی می‌تواند موجبات تعارض بین کار و زندگی را پدید آورد. مرکز اطلاعات راهبردی وزارت کار، میانگین ساعت کار هفتگی در ایران را با برخی از کشورهای جهان مقایسه کرده است. میزان ساعت کار کشورهای گوناگون تحت‌ تاثیر میزان دستمزد، فرهنگ کار، وضع معیشتی افراد، حجم اشتغال در کشور و... قرار دارد. ایران در این قیاس، نسبت به برخی کشورهای پیشرفته و تراز اول دنیا، ساعت کار بالاتری را ثبت کرده است. این مقایسه‌ها در سال ۲۰۱۶-۲۰۱۵ انجام شده است که ساعت کار در ایران به کمینه خود طی ۵ سال اخیر رسیده بود. در این سال، ساعت کار هفتگی ایران در زمره کشورهایی چون تایلند، فیلیپین و هنگ‌کنگ قرار می‌گیرد. در کشورهای یاد شده نیز ساعت کار هفتگی در محدوده ۴۲ تا ۴۳ ساعت قرار می‌گیرد که ایران نیز با ۵. ۴۲ ساعت کار، حد واسط این کشورها محسوب می‌شود. در کشورهایی مانند عربستان سعودی و سنگاپور، میزان ساعت کار به محدوده ۴۴ ساعت می‌رسد. در سطح بالا، کشورهای قطر، بنگلادش، پاکستان و ترکیه قرار می‌گیرند که بازه ساعت کاری ۴۶ تا ۵۰ ساعت را شامل می‌شوند. اما در آن‌ سو، کشورهای پیشرفته‌ای وجود دارند که ساعت کار هفتگی آنها تا ۳۳ ساعت (استرالیا) پایین می‌آید. میانگین ساعت کار هفتگی در کشورهای فرانسه، آلمان و انگلستان نیز ۳۶ ساعت برآورد شده است.

در این گزارش متوسط ساعت کار معمول در بخش‌های عمده اقتصادی نیز رصد شده است. بررسی ساعت کار در سه بخش کشاورزی، صنعت و خدمات نشان می‌دهد که طولانی‌ترین متوسط ساعت کار معمول در هفته در کشور مربوط به بخش خدمات به میزان ۱. ۴۵ ساعت است. در طول ۵ سال اول دهه ۹۰، بیشترین ساعت کار در همه بخش‌های اقتصادی در سال ۱۳۹۲ اتفاق افتاده است. علاوه بر این، روند نزولی طی این سال‌ها در تمامی بخش‌ها مشاهده شده اما شدت این کاهش متفاوت بوده است. بیشترین کاهش ساعت کار هفتگی متعلق به بخش کشاورزی است که در سال ۱۳۹۵ نسبت به سال ۱۳۹۰، به میزان ۳. ۵ ساعت کاهش را تجربه کرده است. نکته اینجاست که بر تعداد شاغلان بخش کشاورزی طی این سال‌ها افزوده شده است، هر چند میزان این افزایش نسبت به گروه‌های دیگر کمتر بوده اما می‌توان گفت که در مجموع از ساعت کاری کشاورزان در دهه جاری کاسته شده است. کمترین کاهش ساعت کاری نیز متعلق به گروه خدمات با ۵. ۰ ساعت کاهش هفتگی در طول ۵ سال است. شاغلان بخش صنعت نیز به‌ طور متوسط در حدفاصل بین سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵، ۲. ۱ ساعت از ساعت کاریشان کاهش یافته است. آمار جالب دیگری که در گزارش مرکز اطلاعات راهبردی وزارت کار دیده می‌شود، بیشتر بودن ساعت کار بخش غیرتولیدی نسبت به تولیدی است. در این تقسیم‌بندی، بخش خدمات احتمالا بیشترین نقش را در بخش غیرتولیدی بازی می‌کنند. بر اساس اطلاعات منتشر شده، ساعت کار هفتگی فعالان بخش‌های غیرتولیدی ۱. ۵ ساعت بیشتر از بخش‌های تولیدی است. میزان کاهش در ساعت کار بخش‌های تولیدی در طول ۵ سال اول دهه ۹۰، شدیدتر از بخش‌های غیرتولیدی بوده است. اما نکته دیگری که می‌توان در بخش‌های عمده اقتصادی رصد کرد، میزان شکاف جنسیتی است. شکاف جنسیتی مطلق، در بخش خدمات شدیدتر از دو بخش دیگر است.