ایمانی جاجرمی اعلام کرد:
نوع رویکرد به برنامه های توسعه ای باید تغییر کند
وی با تاکید بر لحاظ شدن منافع همه اقشار در برنامه‌های توسعه کشور، گفت: قطعا در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای علاوه بر در نظر گرفتن منافع مجریان باید به منافع اقشار کم درآمد، بومیان و ساکنان حاضر در محل نیز توجه شود.
«حسین ایمانی جاجرمی» در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی درباره رسیدگی به وضعیت حاشیه نشینان و سکونت گاه‌های غیررسمی شهرهای چابهار و کنارک واقع در استان سیستان و بلوچستان با وجود طراحی و برنامه ریزی برای توسعه بندر چابهار و سواحل مکران، گفت: نقدی که همواره به برنامه‌های توسعه‌ای در ایران و کشورهای مشابه وارد بوده، آن است که این برنامه‌ها توسط مدل‌های کشورهای ثروتمند طراحی شده و واقعیت‌های کشورهای در حال توسعه را که همین مسئله فقر و نابرابری اقتصادی و اجتماعی است، نمی‌بینند.
ایمانی در ادامه با بیان این مطلب که لازم است در قدم اول نوع رویکرد به مسئله توسعه مورد بازنگری قرار بگیرد گفت: بدون شک ما باید برنامه‌هایی را تنظیم کنیم که منافع همگان در آن لحاظ شود. قرار نیست که استفاده کننده از برنامه‌های توسعه تنها گروه های بهره‌مند و دارا باشند بلکه باید افرادی که در وضعیت نابرابر و فقر نیز هستند در این برنامه‌ها مورد توجه قرار بگیرند.
عضو هیأت مدیره شرکت عمران شهرهای جدید همچنین اضافه کرد: مدل توسعه ما باید یک مدل توسعه مبتنی بر واقعیت‌های محل و براساس عدالت اجتماعی باشد. در طراحی این برنامه‌ها باید نخبگان محلات، کسانی که اطلاعات بیشتری دارند و بخشی از مردم همان محل مشارکت داشته باشند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر نیز افراد زیادی در دانشگاه‌ها در حال تحقیق و بررسی منطقه مکران به ویژه چابهار هستند افزود: دانشگاهیان قطعا می‌توانند در تدوین برنامه‌های توسعه با رویکرد محله‌ای کمک بزرگی داشته باشند.
این مقام مسئول خاطر نشان کرد: متأسفانه اغلب در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای از ورود افراد محله در برنامه‌ها جلوگیری می‌شود به گونه‌ای که مردم در برابر آن ایستاده و در برخی موارد باعث ایجاد مسئله و بحران نیز می‌شوند.
به گفته وی با تهیه چارچوب در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای نه تنها می‌شود در طراحی و تنظیم مشارکت کرد بلکه می توان از بروز بسیاری از مشکلات و به ویژه توسعه و بدتر شدن وضعیت حاشیه نشینی نیز جلوگیری کرد.
ایمانی در ادامه تأکید کرد: قطعا بخش‌هایی از دولت که مسئولیت توسعه را بر عهده داشته و با سرمایه‌گذاران خارجی قرارداد توسعه‌ای می‌بندند باید مسئولیت اجتماعی خود را نیز در دستور کار قرار دهند. به طور مثال وزارت نفت همیشه خود را نسبت به تأمین مسکن کارکنان مسئول دانسته، ما می‌بینیم که در شهر آبادان و یا مابقی شهرها که وزارت نفت آنها را پایه ریزی کرده است تأمین مسکن دیده شده اما در مورد عسلویه که این موضوع به فراموشی سپرده می‌شود ما شاهد ایجاد بحران‌های فعلی هستیم.
وی اضافه کرد: در حال حاضر ۴۰ تا ۵۰ هزار نفر در حالی راهی عسلویه شده‌اند که راجع به وضعیت سکونت آنها تدبیری اندیشیده نشده است. این مسئله موجب شده تا روستاهایی که باید خالی می‌شدند هم اکنون تبدیل به شهرهای بزرگ و حتی پر مسئله نیز شوند.
عضو هیأت مدیره شرکت عمران شهرهای جدید با تأکید بر این نکته که داشتن مسئولیت اجتماعی و قبول کردن بار مسائل اجتماعی و اقتصادی در کشورهای ما امری بسیار حائز اهمیت به شمار می‌رود گفت: این مسئله در مناطقی مانند چابهار که دارای تعداد زیادی ساکن بومی هستند بسیار مهم است، ساکنانی که ما از مشکلات معیشتی آنها خبر داریم. پس بدون شک باید آنها را ببینیم و شرح خدماتی برای آنها داشته باشیم. قطعا در این وضعیت نمی‌توانیم تنها به فکر پروژه بوده و مردم آن محله را نادیده بگیریم.
