بررسی نحوه ورود توسعه‌گران به بافت فرسوده
به گزارش پایگاه خبری بانک مسکن به نقل از وزارت راه و شهرسازی، عباس آخوندی با اشاره به این که متأسفانه ارتقای کیفیت زندگی و ساخت و ساز تا کنون در کشور مد نظر نبوده است گفت: سیاست ما در این دوره آن است که دیگر ساختمان جدیدی به بافت فرسوده اضافه نشود، در این راستا فرآیند مد نظر انبوه سازان برای ما بسیار حائز اهمیت است چرا که قطعا پس از ساخت واحدهای جدید نمی‌توانیم مردم را مجبور به انتقال از یک خانه به خانه دیگر کنیم.
در این نشست به بررسی 2 محور رفع مشکلات اخذ تسهیلات پیش فروش ساختمان از سوی انبوه سازان و همچنین نحوه ورود آن‌ها به بافت فرسوده و سکونت گاه‌های غیررسمی پرداخت.
وزیر راه و شهرسازی در ابتدای جلسه پیرامون مشکلات انبوه سازان در اخذ تسهیلات از بانک و امکان انتقال آن بیان کرد: بدون شک ما باید در این مسیر از یک الگوی ذهنی و حقوقی مشخص تبعیت کرده و آن را به طور واضح در متن قانون پیشنهادی خود در این حوزه به کار گیریم.
وی در این باره افزود: به تصور من ذکر اختیار سازنده برای انجام پیش فروش واحدهای احداثی در زمان عقد قرارداد با بانک مسکن امری ضروری است که باید در مرحله اول انجام شود، از سویی دیگر سازنده نیز برای کنترل هر چه بهتر فرآیند اجرا از سوی بانک، ضمن باز کردن حسابی امانی در این بانک تمامی اجاره بها و پول پیش فروش را در این حساب واریز کرده تا بانک از هزینه شدن تسهیلات پرداختی و پول پیش فروش در روند احداث واحدها اطمینان حاصل کند، امری که به عقیده من در صورت تحقق بسیاری از مشکلات موجود در این حوزه را رفع کرده و الگوی ذهنی خوبی در این فرآیند است.
آخوندی در ادامه با تأکید بر اینکه با توجه به تجارب بین المللی فرآیند پیش فروش ساختمان امری بسیار شفاف در سراسر دنیا بوده و همواره با ریسک‌هایی برای هر 2 طرف معامله همراه بوده است گفت: ما می‌بینیم که در سایر کشورها تعداد زیادی از انواع نهادهای گوناگون در مسیر اجرای این فرآیند مشغول به کار هستند که صندوق تضمین یکی از آن‌ها به شمار می‌رود.
وی ادامه داد: به طور مثال تصور کنید که پس از عقد قرارداد، پیش فروشنده فوت کرده و یا ورشکست شود در این زمان تکلیف پیش خریدار چه خواهد بود؟ بحثی که متأسفانه ما در ایران به آن توجهی نمی‌کنیم در حالی که وجود آن امری ضروری محسوب می شود.
به گفته ی وزیر راه و شهرسازی قطعا فرآیند پیش فروش ساختمان به تضامینی برای خریدار و فروشنده احتیاج دارد که اهل حرفه، خود باید حدود آن را پیدا کرده و آن را محقق سازند چرا که بدون شک این امر باعث ایجاد اعتبار فروشنده شده و به سود آن خواهد بود.
وی در تشریح بیشتر این موضوع بیان کرد: با توجه به سوابق سایر کشورها سازنده‌ها خود با واریز کردن درصدی صندوق‌های تضمین را ایجاد و تنها کارکردهای اصلی ساختمان را مشمول استفاده از آن می‌کنند که قطعا برای ارزیابی اقدامات آن ها امری بسیار مفید خواهد بود.
وزیر راه و شهرسازی در ادامه جلسه پیرامون چگونگی ورود انبوه سازان به بافت فرسوده و سکونت گاه‌های غیررسمی بیان کرد: طبق ارزیابی‌های انجام شده در سطح ملی به این نتیجه رسیده‌ایم که مشکل عمده ما در این مناطق بحث کیفی است نه کمی، در این راستا تصور کنید در یک بافت حاشیه‌ای 3 میلیون خانه وجود دارد، خانه‌هایی که شاید صرف بودن یک سرپناه بتوانیم آن‌ها را خانه بنامیم ولی قطعا از جهت کیفی خانه و یک واحد مسکونی به شمار نمی‌روند.
آخوندی در ادامه ضمن تأکید بر اهمیت اهداف و برنامه‌های انبوه‌سازان برای ورود به بافت فرسوده و حاشیه‌ای اعلام کرد: این مسئله برای ما بسیار اهمیت دارد که به واقع شما به عنوان انبوه‌ساز چگونه به صورت این مسئله نگاه می‌کنید؟ تا کنون نگاه دولت و انبوه‌سازان به این موضوع در راستای ساخت واحدهای مسکونی جدید بوده و توجهی به واحدهای موجود نشده است.
وی با اشاره به این مطلب که متأسفانه ارتقای کیفیت زندگی و ساخت و ساز تا کنون در کشور مد نظر نبوده است گفت: سیاست ما در این دوره آن است که دیگر ساختمان جدیدی به بافت فرسوده اضافه نشود، در این راستا فرآیند مد نظر شما به عنوان انبوه‌ساز برای ما بسیار حائز اهمیت است چرا که قطعا پس از ساخت واحدهای جدید نمی‌توانیم مردم را مجبور به انتقال از یک خانه به خانه دیگر کنیم.
عضو کابینه دولت دوازدهم در ادامه بیان کرد: در حال حاضر چندین مدل برای ورود به بافت‌های فرسوده و حاشیه‌ای در کشور وجود دارد که تهیه یک قطعه زمین در بافت به عنوان ذخیره ساختمان یکی از آن‌ها به شمار می‌رود، در این مدل قطعه ذخیره با قطعه مجاور معاوضه شده و بدین طریق روند ساخت و ساز تداوم پیدا میکند.
وی همچنین اضافه کرد: در مدلی دیگر دولت پول خرید خانه را به انبوه‌ساز داده و سازنده پس از ساخت، واحدها را به مالکان واگذار و مازاد را می‌فروشد که احساس امنیت در این مدل تا حد زیادی دیده می‌شود.
آخوندی کیفیت جلب اعتماد ساکنان از سوی انبوه‌ساز را مهمترین نکته مورد توجه در هر 2 مدل دانست و افزود: قطعا جلب این اعتماد کار بسیار دشواری است و باید هر 2 قشر ساکن در محل چه کسی که می خواهد خانه را فروخته و از آن محله برود و چه کسی که قصد ماندن در آن را محله را دارد را فرا بگیرد.
وزیر راه و شهرسازی در ادامه سخنان خود ضمن تأکید بر ضرورت تشکیل جلسات منظم با حضور انبوه‌سازان، شرکت عمران و بهسازی شهری ایران، معاونت مسکن و ساختمان و بانک مسکن جهت تدوین فرآیند عملیاتی ورود انبوه‌ساز به بافت فرسوده و سکونت گاه غیررسمی بیان کرد: هدف ما این است که افراد در نهایت بتوانند در شرایط خوبی در بافت‌های مذکور زندگی کنند پس باید طی این جلسات وظایف هر 4 گروه در این فرآیند به صورت روشن، مشخص شده و ارائه شود، در این صورت ریسک هر طرف کاهش پیدا کرده و مدل نهایی و مد نظر اعلام می‌شود.
وی در ادامه سخنان خود با تأکید بر اینکه در حال حاضر در شرایطی به سر می‌بریم که باید از هر اقدامی که به نوعی وابسته به سوبسید دولتی است پرهیز کنیم گفت: به طور مثال وزارت راه و شهرسازی در حال حاضر دارای 8 هزار و 100 میلیارد تومان طرح عمرانی است که سقف نقدینگی آن تنها به 600 میلیارد تومان می‌رسد، این بدان معناست که دولت در تنگنای مالی شدیدی به سر برده و امکان انجام طرح‌های وابسته به یارانه دولتی وجود ندارد.
