ابزار کنترل سوداگری در بازار مسکن

به گزارش پایگاه خبری بانک مسکن-هیبنا، با مرور تجربه کشورهای مختلف در زمینه ساختار مالیاتی در حوزه مسکن مشخص می شود الگو و پارامترهای مختلفی برای دست یابی به اهداف متفاوت، برای وضع مالیات و تعیین نرخ آن مورد توجه آنها است.
اولین مشخصه به اصل «بازتوزیع ثروت» بازمی‌گردد. افزایش پلکانی نرخ مالیات به نسبت افزایش سود حاصل از خرید و فروش انواع دارایی از جمله مسکن مکانیزمی است که در بلند مدت به بازتوزیع عادلانه ثروت در جامعه می‌انجامد. در بسیاری از کشورها، بالا بودن نرخ مالیات بر سودهای بیشتر حاصل از فروش مستغلات شاهدی بر این ادعاست. سیاست‌گذار با آگاهی از اثرات اجتماعی زیان‌آور نوسانات قیمت مسکن، و دریافت بخش قابل توجهی از درآمد به صورت مالیات و بازگرداندن این منابع برای افزایش رفاه اجتماعی یکی از مهم‌ترین اثرات سو این نوسانات را کنترل می‌کند.
دو پارامتر دیگر که در بررسی تجارب کشورهای مختلف در این حوزه به چشم می‌خورد ناظر به اصل مقابله با سفته بازی و هجوم نقدینگی به سوی بازار مسکن و هدایت این نقدینگی به سمت بازارهای مولد است. به این معنا که سیاست گذار در ساختار مالیاتی کشورهای موفق تلاش به تشویق سرمایه‌گذار به سرمایه‌گذاری در بخش‌هایی به جز مسکن می کند. اولین پارامتر بالاتر بودن نرخ مالیات در حوزه مستغلات نسبت به حوزه‌های دیگر است. هم‌چنین وضع مالیات بر خانه‌های دوم یکی دیگر از پارامترهایی است که نشان می‌دهد هدف سیاست‌گذار نه جلوگیری از استفاده طبیعی از مسکن، بلکه استفاده از مسکن به عنوان دارایی و لنگرگاه نقدینگی است.
کارشناسان اقتصادی معتقدند این سیاست می‌تواند راه هجوم نقدینگی به سوی مسکن را ببندد و آن را به سوی حوزه‌هایی با نرخ مالیات پایین‌تر سوق دهد.
علاوه بر این، یکی دیگر از نشانه‌های استفاده سوداگرانه از مسکن خرید و فروش سریع مسکن است. نوسان‌گیران در هنگام بروز نوسانات در هر حوزه‌ای دست به خرید و فروش آن کالا و بازه زمانی کوتاه‌مدت می‌زنند. از این رو در تجربه کشورهای مختلف در وضع مالیات بر حوزه مسکن «بازه زمانی حفظ خانه در تعیین نرخ مالیات » از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و به همین دلیل تقریبا در ساختار مالیاتی اکثر کشورها قابل ملاحظه است. این اهمیت به اندازه ای است که بازه زمانی بیش از چند سال در حفظ خانه برای مالکان موجب تخفیف مالیاتی قابل توجه می‌شود.
به گفته کارشناسان اقتصادی اخذ مالیات با توجه به الگوهای تجربه شده دنیا می تواند به کنترل سوداگری و کاهش معاملات مکرر با هدف کسب سود در بازار مسکن منجر شود.